We zitten duizenden meters in de lucht. Enkele meters onder mij in het koude ruim van de ijzeren vogel tikken twee hartjes harder dan normaal. Opnieuw angst, onzekerheid en onwetendheid waar deze tocht hen naartoe leidt. Ik hoop dat de lichte sedatie zijn werk doet. Rust maar en vertrouw, al is dat na alles wat jullie hebben meegemaakt moeilijk. Binnen een dagdeel zal jullie leven veranderen en beter worden.

Wij maken een tegenovergestelde vlucht terug naar ons dagelijkse en vertrouwde bestaan. Het was heerlijk om twee weken te ontsnappen en ontspannen in de warmte op een perfect plekje op Gran Canaria, maar de gedachte aan eigen huis en haard en familie speelt al weer enkele dagen. We missen en worden gemist en dat is ook goed.

Dit laat niet verlet dat wij na hereniging na vele jaren ook weer twee fijne mensen achterlaten. Er zijn veel herinneringen uitgewisseld, er is bijgepraat en samen hebben we geconcludeerd dat we nagenoeg niet veranderd zijn. Nou ja, afgezien van het feit dat ik (nog) mondiger ben geworden, slecht luister en nog steeds bij tijd en wijlen met een ‘k..wijf’ moet worden gecorrigeerd. Ik kan het nog steeds hebben van m’n ‘grote broer’! Ik kan het hebben omdat ik weet dat in dat forse lijf (k..wijf!) een klein hartje schuilt met een grote liefde voor dieren. Dat herken ik. Mensen zijn berekenend, op zichzelf gericht en zijn in staat de ander pijn te doen. Dieren, en in het speciaal honden, zijn trouw en primair. Jij geeft mij eten, ik ben loyaal tot de dood ons scheidt. Gelukkig vinden we als we ouder worden uiteindelijk ook een menselijke roedel waarbinnen wij liefde, trouw en vriendschap herkennen. En in die fase zijn wij beide gelukkig beland. Hij met een top vrouw en hond op een mooi tropisch eiland en ik met man en kind (én in blijde verwachting van een nieuw hondenmaatje) in het steeds bijzonder wordende Nederland. Als je toch een reden moest bedenken voor een avond dronken worden op Gran Canaria, was deze hierbij zeker gerechtvaardigd!

Een zonvakantie is 24 uur samen luieren, zweten, puffen, vochtinbrengen, smeren, zwemmen, lezen en in de avond kuieren naar een eetgelegenheid. Een behoorlijk aanslag voor iemand wiens radertjes ca. 15 uur per dag draaien en die juist stress krijgt wanneer het voorvoegsel ‘ont’ bij spanning wordt gevoegd. Onder de parasol worden dus weer afspraken gemaakt, activiteiten ontplooid en plannen gesmeed met uiteindelijk grote gevolgen voor de twee Canarische honden in het ruim van het vliegtuig. We zijn al over de helft van de vlucht en ik vraag mij af of de dorst en honger onderhand geen nare herinneringen zullen oproepen bij die lieve gelukzoekers tussen de bagage.

 

Op Gran Canaria huurden we een auto en maakten met onze zoon een trip down memory lane door de bergen naar Roque Nublo. Net als 15 jaar geleden met z’n tweeën raakten we ook nu snel de weg kwijt, maar na 3 uur over smalle en steile kronkelwegen doemde het cement onder onze relatie gelukkig weer op.

Hoe bijzonder dat vader en zoon nu samen het gevaarte te voet op kleine afstand hebben kunnen benaderen! Ik gaf de pijp aan Maarten en sloot binnen de anderhalf uur wachttijd vriendschap met een dier: een hagedis.

In Las Palmas de Gran Canaria bezochten we de volgende dag de Cathedral of Santa Ana. Dit jaar 3 kaarsjes … ook gemis wordt meegenomen op reis. De overleden dierbaren horen er gewoon ook bij.
Tot slot werd enkele dagen later de Atlantische oceaan aangedaan op een catamaran. Een geweldige ervaring en herinnering rijker zette we koers naar een hoger liggend doel van onze reis.

Met onze lieve persoonlijke ‘reisleiders’ spraken we veelvuldig af en zij verrasten ons op meer mooie plekjes op het eiland en leuke gelegenheden. Tijdens één van deze uitstapjes kwamen de zwerfhonden op het eiland ter sprake. ‘Nee, geen hond met een rugzak, doe dat maar niet’, zei mijn vader na het overlijden van onze hond Bento en ik me weer eens over de mogelijkheid tot invulling van het grote verlies beweende. Alsof het zo moest zijn werden wij kort voor de vakantie overdonderd door de mogelijkheid voor adoptie van een allerliefste labradoodle/Goldendoodle pup en halsoverkop verliefd sloten wij Chico in ons hart. Chico verblijft nog bij zijn moeder, maar reisde ook de hele tijd mee in ons hoofd en hart. Via Instagram en Facebook geven wij blijk van onze blijdschap en het allerschattigste hondje geniet nu al de aandacht van veel volgers. Aandacht die zwerfhonden in alle opzichten ontberen. Dat voelde niet goed en ik besloot het aantal volgers te vermenigvuldigen met een euro en dit bedrag te doneren aan de plaatselijke opvang voor zwerfhonden. Daarnaast stelden wij ons beschikbaar als vluchtbegeleiders voor mogelijke bofhondjes die ook een gouden mandje konden krijgen in Nederland.

Van mij kwamen deze zomervakantie dus geen dagelijkse foto’s van gebruinde benen/tenen, locale celeb’s, cocktails, idyllische uitzichtjes/doorkijkjes en krampachtig geschoten familieportretten met te veel ontblote lichaamsdelen onder het mom van het is hier fantastisch en ons leven is perfect. Nee, digitale vrienden en volgers vermoeien met @chicodedoedel spam was nu veel leuker én realistischer bovendien. Hoe meer volgers voor onze schat met een gouden mandje in het verschiet, hoe meer minder gelukkige honden geholpen konden worden.

Drie dagen voor vertrek kregen wij het geweldige bericht dat we 2 van die kanjers van honden mochten begeleiden op hun weg naar een beter bestaan. Kala en Olly zullen de reis van hun leven maken naar de liefdevolle families die ze verdienen. Daags erna mochten wij hun toen nog tijdelijke huis bezoeken. De mogelijke rugzakjes hadden de honden verrassend genoeg afgedaan. We werden juist overspoeld door een enthousiasme die de mens niet kan evenaren. Geen angst, argwaan en boosheid maar louter blijdschap. Het voelde goed om uiteindelijk de donatie achter te laten bij de beduusde weldoenster van deze super hondenopvang!

Het vliegtuig zet inmiddels de landing in. Nog even en Kala en Olly zullen net als wij hun familie en pleeggezin gaan ontmoeten. Aan de lagere temperatuur hebben ze voorzichtig kunnen wennen de afgelopen uren in het koude ruim. Ik vind het zielig, maar nog even en dan wordt het alleen nog maar leuk en fijn! Ook zij zullen uiteindelijk deel uitmaken van een menselijke roedel van liefde, trouw en vriendschap.

En dat maakt voor ons deze zomervakantie pas echt fantastisch en perfect …