Chicorona

Posted on 13 juni 2020 by same4u Plaats een reactie

Het is te vroeg en ik zit weer op mijn vaste stek aan de keukentafel. De zon schijnt en de vogels fluiten dominanter dan ooit. Ik kijk opnieuw slaperig naar een wandelende theedoek. De corona-tijd doet rare dingen met mensen. Na lange tijd in thuisisolatie ga je dingen (anders) zien, draag je dagelijks yogakleding maar ontspan je niet en heb je veel gesprekken met je eigen ik. Gelukkig doemen er snel twee diep bruine kraaltjes op vanonder het stof. De vacht van onze lichtbruine labradoodle pup zit warrig rond zijn gitzwarte dropneusje. Ik beleef een déjà vu!

Maar daar is Benchi! Wat een genot te zien dat er ook iets overdraagbaar mag zijn binnen een straal van anderhalf meter. Chicodedoedel-genen zijn het beste medicijn.

Hebben de 17 miljoen virologen in ons land deze pup om zonder handschoenen aan te pakken al meegenomen in hun analyses?

Och Chico! In het jaar na jou vertrek op 14 juni 2019 is er zo veel veranderd. De wereld is letterlijk tot stilstand gekomen. Maar gelukkig niet eerder dan dat je ouders elkaar eeuwige trouw hadden beloofd. Je was erbij. Niet alleen in gedachten en huwelijkstoespraak, maar ook fysiek in het bruidsboeket en met de liefde vanaf de eerste ring van het stadion. De plek waar de bruiloftsgasten toen nog naast elkaar mochten zitten en waar ze luisterden naar ons verhaal. Je broertje Benchi, geboren op 23 januari 2020 en net 10 dagen op de toen nog zorgeloze wereld, was in goede poten bij je moeder in Zeeland. Ons mooiste huwelijkscadeau!

Na een intens verdrietige periode was daar op 02-02-2020 weer ruimte om te vieren en genieten samen met alles en iedereen die ons lief is. Hoe kostbaar en waardevol dit is, bleek twee weken later toen de wereld werd getroffen door een akelige pandemie.

Je broertje had mazzel. Die zag ons iedere dag van de week, 24 uur per dag aan zijn zijde of achter een beeldscherm voor werk en dagelijks contact met de dierbaren in de risicogroep. Hij kreeg alle aandacht van de wereld in lockdown. Vlak voor het thuisblijven werd hij opgehaald en met zijn nog maar zeven weken oude pootjes trad hij binnen in jou voetsporen en ons leven in deze rare periode. Er zijn overeenkomsten en er zijn verschillen, maar vergelijken doen we niet te meer Benchi opgroeit in een heel andere tijd nu.

Een tijd van je vermaken in- en rondom je huis, een tijd van omtrekkende bewegingen wanneer je wel mensen van buiten je eigen huishouden treft en een tijd van onzekerheid wat dat virus verder nog in petto heeft of niet. De een gaat hier makkelijker mee om dan de ander. Daar waar menigeen zich de wetten niet laat voorschrijven, is de ander volgzaam in de opgestelde richtlijnen. Daar waar er mensen van mening zijn dat deze richtlijnen een ander doel beogen dan het inperken van de verspreiding van het virus, zijn er ook mensen die positiviteit putten uit het feit dat er in deze tijd even geen verschil bestaat in ons menselijke bestaan. Geld, status, aanzien (al dan niet geveinsd), het speelt even geen rol meer. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Het cliché ‘als je maar gezond bent’ is het motto en al lang geen cliché meer.

Gelukzoekers hebben het zwaar nu de straal waarbinnen gezocht kan worden beperkt wordt tot eigen huis en haard. Maar geluk moet je ook niet hoeven te zoeken, het moet er zijn. En ja, na diverse verliezen, waaronder jou totaal onverwachte vertrek, dachten wij ook even dat we het waren kwijtgeraakt. En toen het verdriet en gemis hierom het enige dat dus belangrijk is, gezondheid, ook nog eens bedreigde, was het de hoogste tijd om de zwartgalligheid uit te bannen en de deur weer open te zetten voor voorspoed. En het is ons gelukt om deze te hervinden op een plek dichtbij waar het altijd was, is en zal zijn … in onszelf. Met de littekens en toename in corona-gewicht die het bracht als handtekening onder deze waarvan akte.

Wij gaan dus genieten van je goede genen en de zomertijd dicht bij huis en dicht bij jou en je broer Bento in onze achtertuin. Geen buitenlandse reizen, geen camper avonturen, geen mondkapjes of andere claustrofobische en benauwende situaties anders dan het zo nu en dan te veel op elkaars lip zitten.

De voorschriften versoepelen en we blijven vooralsnog en af en toe met enig morren op anderhalve meter het leven vieren. Wij kijken uit om de supporters van ons huwelijk op 02-02-2020 weer terug te zien. Want het geluk kunnen we natuurlijk alleen maar vermenigvuldigen als we het delen!

Vandaag op je eerste sterfdag verhuizen we je urn van de plank in de kast naar het rustplaatsje in de buitenlucht, waar we deze zomer hopelijk veel mogen vertoeven. Het zonnetje zal hier met z’n stralen, altijd kleuren op een eventuele sombere dag.